Sanırım hepimizin yaşadığı bu.
Tam bir ortam körlüğü.
..Sonrasında da o körlüğe gözlerin alışması, birazcık görerek o zifiri karanlıkta ve görmeye çalışarak, etrafın aslında o kadar da karanlık olmadığını düşünmek,
"ben görüyorum işte" demek, "abartmayın canım" demek, "isteyen istediğini görüyor işte!" demek..
Sanırım bu daha da kötü olanı..Durumu sürekli benimsemeye çalışmak, kanıksamak, umursamamak...Çünkü üşenmek, istememek, uğraşamamak, sadece kendi halinde istediği gibi yaşayıp gitmek istemek.
Konuyla alakadar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder