bir gun gecirdik..Hava kotu oldugu icin malesef hep yapmayi sevdigimiz gibi Beyoglu ve Tunel'de degildik..Sokaklarda yurumedik, sokak muzisyenelerini dinlemedik, onlarin sapkalarina para atamadik..Ama olsun, cunku biz bugun kapali bir yerde de olsak basbasaydik..
Bunu yapmak o kadar iyi geliyor ki. Yanimizda kimse olmadan ben ve benim bir parcam olan ama bana hic mi hic benzemeyen, ya da tam boyle derken benim bile tam tanimadigim bana benzeyen "onunla" disarida olmak. Insan bazen baska kimseye ihtiyaci yokmus gibi hissediyor. Sanki sadece onunla dunyanin bir kosesine gitsen baska kimsenin eksikligini cekmezsin. Ne annene ne babana ne de baskasina. Cunku aslinda yanina senin tam da tanimadigin kendini alip yepyeni seyler kesfetmeye gitmek duygusudur heyecan veren. Yapmazsin.Sikilacagin icin degil, tam tersi, o senden sikilir diye korkarsin cunku. Ya kendin seni bambaska bir yerde birdenbire tek basina birakirsa?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder