Amy de bizim kurbanlarımızdan sadece biri. Sanki blmiyorduk uyuşturucu kullandığını, içkiye olan düşkünlüğünü. Hepimiz çok iyi biliyorduk. Kullandık onu, saçlarını, dövmelerini, makyajını, sürekli olay çıkarmasını ya da çıkan olayların içinde oluşunu, kocasını, sevgililerini, tüm o halini seviyorduk.Ondan besleniyorduk zaten. O şarkılar, o ruh hali malesef o kadar kolay gelmiyor herkese. Bir süre sonra herkes müptelası olunca, biz daha çok isteyince yapacak birşey kalmamıştı ki. Daha çok kafayı bulmak, daha fazla istenmek, beğenilmek, dinlenilmek. Onun da tek istediği buydu bence, daha fazla dinlenilmek. Sanki bilmiyorduk sonunun buraya geleceğini. Hepimiz izledik, baktık, dinledik, sömürdük, daha fazla istedik. O da bize cevap vermeye çalıştı. Olmadı. Dayanamadı. Sonra da üzüldük. Ama yine de sevindik. Onu da "Hall of fame"e itinayla yerleştirdik. Hoşumuza gitti Jim, Jimmy, Janis ve Kurt'le aynı odada durması, ona da zaten bu yakışırdı.
